कठोर आणि विथर्ड बोटांनी: उपचार आणि तपासणीच्या स्वरूपात काय केले जाऊ शकते?

आपल्याकडे ताठर आणि कोरलेल्या बोटांनी परिणाम होतो? आपण ताठर आणि मुरलेल्या बोटांनी उपचार, व्यायाम, प्रशिक्षण आणि तपासणी या स्वरूपात काय केले जाऊ शकते याबद्दल आपण विचार करीत आहात? मग आपण हा लेख वाचला पाहिजे.

बोटांनी आणि हातात अशक्त खळबळ होण्याची अनेक कारणे असू शकतात - यासह मान मध्ये prolapse, मुंग्या येणे, रक्ताभिसरण समस्या किंवा स्नायू आणि सांधे बायोमेकेनिकल घटक. अनुसरण करा आणि आम्हाला देखील आवडेल सोशल मीडियाद्वारे.

हेही वाचा: - हे आपल्याला फिब्रोमायल्जिया विषयी माहित असले पाहिजे

बातमी

येथे कठोर / फिकट बोटांनी! मी एक 28 वर्षांची तरुण स्त्री आहे जी आता ओस्लोमध्ये अध्यापनशास्त्राचा अभ्यास करीत आहे. दीड वर्षापेक्षा कमी काळ मी शक्तिहीन, ताठ, दुर्बल, धडधडत बोटांनी संघर्ष करीत आहे, दोन्ही हातांनी वेगवेगळ्या डिग्री पर्यंत.

लक्षणांविषयी एक लहान

2014 च्या शरद Inतूमध्ये, मी चुंबन रोगापासून 1 महिन्यांच्या आजारापासून दीड वर्षाचा प्रशिक्षण कार्यक्रम सुरू केला. एप्रिल आणि मे 7 मध्ये मी ग्रीनलँड बर्फाची चादर पार करू. बरेच प्रशिक्षण ध्रुवांसह आणि टायर खेचत होते. मी हळू हळू तयार झालो आणि मार्च 2016 पर्यंत स्लेजने स्कीइंग केल्यानंतर बोटांमध्ये जडपणा जाणवण्यास सुरुवात केली नाही (मी 2016 आठवड्यांसाठी डोंगराच्या केबिनमध्ये पडलो आणि 5 किलो + मध्ये दररोज बरेच तास स्कींग केले स्लेज). मी जडपणाबद्दल जास्त विचार केला नाही, कारण ते दिवसा बाहेर गेले आणि उर्वरित शरीर देखील प्रशिक्षणानंतर ताठ झाले. मी बर्फ ओलांडून चालत असताना (चालण्याचे 60 दिवस, दररोज 27-22 किमी दरम्यान) माझे हात अधिकाधिक कोरडे होत गेले आणि सकाळी झोपेच्या पिशवीवर जिपर उतरवणे कठीण झाले. पण सुमारे 30 मिनिटे जागृत झाल्यानंतर ते ठीक झाले. परंतु दिवसभर कठीण असल्यास मी माझी पिण्याची बाटली उघडू शकलो नाही. ओलांडल्यानंतर, लक्षणे गायब झाली आणि मी यापुढे याबद्दल विचार केला नाही. ऑक्टोबर 30 च्या मध्यात, मी 2016 कुत्र्यांसह कुत्रा फार्ममध्ये दुकानदार म्हणून काम करण्यास सुरुवात केली जिथे मी आठवड्यातून 115 दिवस रोज काम करत असे. या कामात दररोज सुमारे 5-2 तासांपेक्षा दोन स्की पोल हँडल सारख्या उपकरणांसह खत उचलणे समाविष्ट होते. मी 3 लिटर द्रव बादल्या आणि कुत्र्यांना खाऊ घालण्यासाठी स्कूपचा वापर केला आणि दररोज सुमारे 20 अशा बादल्या एका तुकड्यात नेल्या आणि कुत्र्यांच्या दरम्यान फिरवल्या. अन्यथा, इतर वाहून नेणारी कामे, कुऱ्हाडीचा वापर, प्रशिक्षणासाठी कुत्र्यांचे खोगीरणे इ. माझा मुद्दा असा होता की अनेक तासांची पकड आणि जड पकड खूप होती. आधीच पहिल्या आठवड्यात सकाळी माझी बोटे सुकली आणि मी डिसेंबरच्या अखेरीपर्यंत ग्रीनलँडची लक्षणे जोडली नाहीत. मला वाटले की शरीराला कामाची सवय झाली पाहिजे. मी चालू ठेवले आणि चालू ठेवले आणि दिवसभर कोरडे राहिले आणि कायमचे झाले. एक दिवस डिसेंबरच्या सुरुवातीला, मला वाटले की "मी आता या कुत्र्याला पकडू शकत नाही" आणि मग मी माझ्या मालकांना सांगितले आणि डॉक्टरांकडे गेलो. मला आजारी असल्याची तक्रार करण्यात आली, औषधे दिली गेली, ताणली गेली, उर्वरित हिवाळ्याच्या हंगामात जास्त काम न करता फक्त एक प्रशिक्षक म्हणून इतर कामे मिळाली. माझे हात दुखत राहिले आणि हळू हळू बुडले पण मे 10 पर्यंत निश्चितपणे कडकपणाच्या "स्वीकार्य" स्तरावर आणि ते स्थिर झाले आहे आतापर्यंत डिसेंबरमध्ये ते मला अधिक हालचाल किंवा वापर न करता पुन्हा खराब झाले आहे.

हात

मी लिहितो की त्यांना सामान्यतः वाळलेल्या वाटल्या. बहुतेक सकाळी जेव्हा ते सर्वात वाईट असतात तेव्हा मी त्यांना सकाळी अजिबात उघडू शकलो नाही आणि कसा तरी त्यांना ड्युवेटवर ठेवणे आणि मी त्यांना स्वतः उघडणे आणि बंद करण्यापूर्वी त्यांना 5 मिनिटांपर्यंत वारंवार उघडावे लागले. जेव्हा ते उघडले, तेव्हा रिंग बोट आणि करंगळी पुन्हा लटकल्यासारखे वाटले आणि ते खाचसारखे "उडी मारण्यापूर्वी". पहिल्या तासासाठी, उदाहरणार्थ, मी ट्यूबमधून कॅव्हियार पिळून काढणे सांभाळले आणि कपडे घालण्यासाठी किंवा वस्तूंची व्यवस्था करण्यासाठी माझ्या तळहाताचा किंवा आकड्याचा वापर माझ्या बोटांवर केला. दिवसा, ते "चांगले" झाले कारण मी गोष्टी करण्यास सक्षम होतो, परंतु इतके चांगले नाही की एका हाताने तळण्याचे पॅन हलविणे चांगले झाले. सगळी बोटे धडधडली आणि धडधडली. त्यांना खरंच सगळीकडे सूज आल्यासारखं वाटलं, पण मला ते दिसण्यासारखं नव्हतं. अंगठा त्यामध्ये सर्वात वाईट वाटला जेव्हा मी ते थोडे वाकवले तेव्हा तळहाताच्या विरूद्ध मोठ्या सांध्याच्या आत जवळजवळ काहीतरी होते (जवळजवळ ते तिथे जाड लापशीने भरलेले होते) ते चिमटे होते आणि ते खरोखरच वेदनादायक होते जसे की ते मोचले गेले होते . सांधे पिळणे वेदनादायक झाले नाही, परंतु वार वेदनादायक होते. दोन्ही हात नेहमीच तितकेच वाईट राहिले आहेत. आता अशी परिस्थिती आहे की जर मी थोड्या शक्तीचा वापर केला, जसे की हाताने लिहिणे, भरपूर भाज्या कापणे, पेटी घेऊन जाणे किंवा हा मजकूर लिहिणे, मला पटकन माझ्या बोटांमध्ये "लैक्टिक acidसिड" येते आणि त्यांना थकवा जाणवतो. ही भावना कायम आहे आणि असे वाटते की मी माझ्या हातांनी "मॅरेथॉन पळवली". ग्रीनलँडच्या आधी, मी माझ्या हातावर कधीच थंडी पडली नाही जोपर्यंत पाऊस पडत नाही आणि वारा सुटत नाही, आणि मी नेहमी -20 मध्ये देखील हातमोजेशिवाय गेलो होतो. आता प्रोट्रॅक्टरच्या प्लस बाजूने देखील हात खरोखरच थंड होतात आणि सर्दी थेट सांध्याकडे जात आहे असे वाटते. पुन्हा गरम होण्यास बराच वेळ लागतो. फ्रिजमधून फक्त अंडी बाहेर काढणे, मी तळण्याचे पॅन बाहेर आणताना त्यांना माझ्या हातात धरून आणि नंतर पॅनमध्ये अंडी फोडणे, यामुळे त्यांना खूप थंड झाले आहे. मी नंतर पटकन पुन्हा गरम होतो, परंतु यापूर्वी ही समस्या कधीच नव्हती. काही संध्याकाळी ते अशा दणकट अस्वस्थतेत धडधडतात.

गुंतवणूक

मी सर्वात वाईट काळात फक्त तात्पुरते स्थान जगत होतो म्हणून जीपी स्विच करणे हे माझे प्राथमिकता होते. मी आपत्कालीन कक्षात 5 वेगवेगळ्या डॉक्टरांसह होतो. त्यांनी संधिवात पासून गर्दीपर्यंत सर्व काही सुचविण्यापासून विश्रांतीपासून शस्त्रक्रियेपर्यंत माझ्या मनगटाबरोबर झोपण्याची सूचना केली. लक्षात घेण्यासारखे काय आहे की जर मी एक दिवस काम संपविला असेल आणि रात्रीच्या जेवणापूर्वी स्वत: ला 15 मिनिटांचा डुलकी घेतला असेल तर थोड्या वेळात माझी बोटे कडक होतील. एप्रिल २०१ in मध्ये मी ओस्लो येथे माझ्या जीपीकडे गेलो ज्याने मला मज्जातंतूमध्ये काही गडबड आहे की नाही आणि ते कार्पल बोगदा सिंड्रोम असू शकते हे जाणून घेण्यासाठी मला उलेव्हल येथे अशा वर्तमान मोजमापाचा संदर्भ दिला. आता जुलै २०१ in मध्ये सर्वेक्षण केलेल्या त्या महिलेने सांगितले की मज्जातंतू एकदम ठीक आहेत आणि ती असू शकते असे इतर काहीही सांगण्याची हिंमत केली नाही. 2017 जानेवारी रोजी मी माझ्या जीपीवर आणखी एक तास घालवला आणि आशा करतो की मी पुढे काय करू शकतो याबद्दल आपल्याकडे काही टिप्स असू शकतात.

माझे सामान्य फॉर्म

मी शारीरिकदृष्ट्या निरोगी आहे. रक्त तपासणी ठीक आहे. मी शारीरिकदृष्ट्या बळकट आणि नियमितपणे फिरत आहे. मी जूनमध्ये माझा आहार क्लासिक तृणधान्ये, ब्रेड, बटाटे, पास्ता ++ पासून फक्त मांस / मासे / अंडी, भाज्या आणि चरबी प्रत्येक जेवणामध्ये बदलला आणि त्याचे बरेच व्यवस्थापन केले. मला अधिक ऊर्जा हवी होती, आणि नंतर मी ब्रेड तोडला, पोटाच्या बर्‍याच समस्या, सक्शनवर नियंत्रण ठेवू आणि वजन स्थिर केले. अभ्यासाच्या दरम्यान ही काही चुकली, परंतु चुकीचे नाही. 2 महिन्यांत मी फारच सुसंगत नाही / अनुभवलो नाही, मी खूपच सुसंगत होतो आणि मी साखर खात नाही किंवा सोडा / रस पिऊ शकला नाही आणि दररोज 30 मिनिटे ते दीड तास चाला. निराशपणासह ठराविक काळाने संघर्ष करीत असतात, काही काळ खूप थकल्यासारखे, निराशेने मला शारीरिक कमतरता न येता किंवा त्याप्रमाणे मला नवे जाणून घेण्यास नवीन. मी विचार करणारा आहे. मला चालणे आवडते, व्यायाम दररोज पुश अप करायचा आणि पूर्णविराम मिळाला.

आशा आहे की पुढे जाण्याच्या संभाव्य मार्गासाठी आपल्याकडे काही टिपा किंवा विचार आहेत! मला यातून सुटका करून घ्यायची आहे आणि हे काहीतरी धोकादायक आहे का हे शक्यतो विचारू इच्छित आहे. मी माझ्या आयुष्यात बर्‍याच लांब ट्रिप्स सोडल्या आहेत, परंतु माझे हात मला मागे धरत आहेत.

उत्तर द्या

ते केले पाहिजे एमआर सर्व्हेकल कोलंबना मानेतील मज्जातंतूंच्या जळजळपणाची तपासणी करण्यासाठी लक्षणे द्विपक्षीयपणे होतात. क्लिनिकल तपासणीच्या निष्कर्षांवर अवलंबून - सांध्यातील जळजळ, स्नायूंचे कार्य आणि कोरडी सुई यांचा समावेश असलेल्या - तेथे मज्जातंतूंच्या जळजळ होण्याच्या संभाव्य कारणांवर प्रक्रिया करण्यासाठी आपल्याला गर्भाशय ग्रीवा आणि जवळच्या स्नायूंच्या उद्देशाने सिद्ध केलेले उपचार देखील मिळाले पाहिजेत. आम्ही मान आणि छातीत गतिशीलता वाढविण्यासाठी व्यायामाची शिफारस करतो - तसेच हळूहळू प्रगतीसह सामर्थ्य प्रशिक्षण देखील देतो.

पुढील पृष्ठः - हे आपल्याला संधिवात बद्दल माहित असले पाहिजे