Stijve en verdorde vingers: wat kan er worden gedaan in de vorm van behandeling en onderzoek?

Heeft u last van stijve en verdorde vingers? Vraagt u zich af wat u kunt doen in de vorm van behandeling, oefeningen, training en onderzoek door stijve en verdorde vingers? Lees dan dit artikel.

Er kunnen een aantal mogelijke oorzaken zijn van een verminderd gevoel in vingers en handen - inclusief verzakking van de nek, Carpaal tunnel syndroom, problemen met de bloedsomloop of biomechanische factoren in spieren en gewrichten. Volg en vind ons ook leuk via social media.

Lees ook: - Dit moet u weten over fibromyalgie

nieuws

Stijve / verbleekte vingers hier! Ik ben een 28-jarige jongedame die nu pedagogie studeert in Oslo. Al ongeveer anderhalf jaar heb ik last van machteloze, stijve, zwakke, pulserende vingers, in beide mate hetzelfde in beide handen.

EEN WEINIG OVER DE SYMPTOMEN

In het najaar van 2014 ben ik begonnen met een trainingsprogramma van anderhalf jaar van een 1 maanden durende ziekte van de zoenziekte. In april en mei 7 zou ik de Groenlandse ijskap oversteken. Een groot deel van de training ging met stokken en banden trekken. Ik bouwde het geleidelijk op en begon pas in maart 2016 een stijfheid in mijn vingers op te merken na vele uren skiën met een slee (ik lag 2016 weken in een hut in de bergen en skiede vele uren per dag met 5 kg + in de slee). Over de stijfheid dacht ik niet veel na, want die ging er overdag uit en de rest van het lichaam was ook stijf na de training. Terwijl ik over het ijs liep (60 dagen wandelen, elke dag tussen de 27-22 km) werden mijn handen steeds meer verdorde en het was moeilijk om 's ochtends de rits van de slaapzak af te doen. Maar na ongeveer 30 minuten wakker zijn, waren ze in orde. Maar ik kon mijn drinkfles niet openen als het de rest van de dag moeilijk was. Na de overtocht verdwenen de symptomen en dacht ik er niet meer aan. Medio oktober 30 ben ik begonnen als winkelier op een hondenboerderij met 2016 honden waar ik 115 dagen per week dagelijks werkte. Het werk bestond uit het plukken van mest met twee skistokken-achtige gereedschappen gedurende ongeveer 5-2 uur per dag. Ik droeg ook veel 3 liter emmers vloeistof en gebruikte schepjes om de honden te voeren en droeg dagelijks ongeveer 20 van dergelijke emmers per stuk en droeg ze rond tussen de honden terwijl ik ze allemaal voedde. Verder waren er andere draagtaken, gebruik van bijlen, opzadelen van honden voor training, enz. Mijn punt is dat er veel grip was en vele uren zware grip. Al de eerste week verdorden mijn vingers in de ochtend en pas eind december verbond ik de Groenlandse symptomen. Ik dacht dat het lichaam moest wennen aan het werk. Ik ging door en ging door en de verwelking ging de hele dag door en werd permanent. Op een dag begin december voelde ik dat "ik deze hond niet langer kan vasthouden" en toen vertelde ik het aan mijn werkgevers en ging naar de dokter. Ik werd ziek gemeld, kreeg medicijnen, rekte me uit, kreeg andere taken als enige instructeur zonder zwaar werk voor de rest van het winterseizoen. Mijn handen bleven pijnlijk en zakten langzaam maar zeker tot een "aanvaardbaar" niveau van stijfheid tot mei 10 en zijn erop gestabiliseerd tot nu in december is het weer erger geworden zonder dat ik meer beweging of gebruik heb gemaakt.

HANDEN

Ik schrijf dat ze zich over het algemeen verdord voelden. De meeste ochtenden, wanneer ze het ergst zijn, kon ik ze 's ochtends helemaal niet openen en moest ze op de een of andere manier op het dekbed leggen en ze tot 5 minuten herhaaldelijk openduwen voordat ik ze zelf kon openen en sluiten. Toen ze opengingen, leken de ringvinger en pink weer te hangen en voordat ze als een tandje omhoog 'sprongen'. Het eerste uur lukte het me bijvoorbeeld amper kaviaar uit de tube te persen en gebruikte ik mijn handpalm of haakte ik dingen aan mijn vingers om kleren aan te trekken of dingen te regelen. Overdag werden ze "beter" omdat ik dingen kon doen, maar niet zo goed dat het verplaatsen van een koekenpan met één hand goed ging. Alle vingers bonsden en bonsden. Ze voelden echt overal opgezwollen, maar het was niet alsof ik het kon zien. De duim voelde het ergst aan omdat toen ik hem een beetje boog, er bijna iets in het grote gewricht tegen de handpalm zat (bijna alsof het gevuld was met een dikke pap erin) dat werd geperst en het was echt pijnlijk alsof ze verstuikt waren . Het was niet pijnlijk om in de gewrichten te knijpen, maar klappen waren pijnlijk. Beide handen zijn al die tijd net zo slecht geweest. Nu is het zo dat als ik een beetje kracht gebruik, zoals met de hand schrijven, veel groenten snijden, een doos dragen of deze tekst schrijven, ik snel "melkzuur" in mijn vingers krijg en ze moe worden. Dit gevoel blijft hangen en het voelt alsof ik "een marathon heb gelopen" met mijn handen. Vóór Groenland had ik nooit koude handen, tenzij het regende en winderig was, en ik ging altijd zonder handschoenen, zelfs bij -20. Nu worden de handen erg koud, zelfs snel aan de positieve kant van de gradenboog en het voelt alsof de kou rechtstreeks naar de gewrichten gaat. Het duurt lang voordat het weer warm wordt. Gewoon eieren uit de koelkast halen, ze in mijn hand houden terwijl ik de braadpan tevoorschijn haal en dan de eieren in de pan ploffen, heeft ze bitter koud gemaakt. Ik krijg het dan snel weer warm, maar voorheen was dit nooit een probleem. Sommige avonden pulseren ze in zo'n stekend ongemak.

ONDERZOEKEN

Ik woonde in de slechtste periode slechts tijdelijk een plaats, dus het wisselen van huisarts was iets waar ik prioriteit aan gaf. Ik was met 5 verschillende artsen op de eerste hulp. Ze stelden alles voor, van artritis tot congestie, liggend met mijn polsen recht terwijl ik slaap, van rust tot mogelijke chirurgie. Wat misschien het vermelden waard is, is dat als ik een werkdag had beëindigd en mezelf een dutje van 15 minuten had gedaan voor het avondeten, mijn vingers in de korte tijd stijf zouden worden. Ik ging in april 2017 naar mijn huisarts in Oslo, die me verwees naar een dergelijke huidige meting bij Ullevål om te zien of er iets mis was met de zenuw en dat het carpaal tunnelsyndroom zou kunnen zijn. De dame die de enquête nu in juli 2017 heeft uitgevoerd, zei dat de zenuwen perfect in orde zijn en dat ze niets anders durfde te suggereren. Ik heb op 3 januari nog een uur bij mijn huisarts gehad en hoop dat je wat tips hebt over wat ik hierna kan doen.

MIJN ALGEMENE VORM

Ik ben fysiek gezond. Bloedonderzoek is prima. Ik ben fysiek sterk en regelmatig in beweging. Ik veranderde mijn dieet van klassieke ontbijtgranen, brood, aardappelen, pasta ++ in juni in alleen vlees / vis / eieren, groenten en vetten voor elke maaltijd en beheer het vrijwel. Ik wilde meer energie, en toen brak ik brood, veel maagproblemen, kreeg ik controle over de zuigkracht en stabiliseerde ik het gewicht. Dit heeft wat gemist tijdens de studie, maar niet verkeerd. Ik heb niet veel verbetering ervaren / helemaal niets in de 2 maanden dat ik zeer consistent was en geen suiker at of frisdrank / sap dronk en elke dag 30 minuten tot anderhalf uur liep. Worstelt periodiek van moedeloosheid, sommige periodes erg moe, ontmoedigd zonder fysieke gebreken of nieuw voor mij om me zo te kennen. Ik denk na. Ik hou van wandelen, elke dag push-up oefenen en periodiek joggen.

Ik hoop dat je wat tips of gedachten hebt voor een mogelijke weg voorwaarts! Ik wil hier vanaf komen en mogelijk vragen of het iets gevaarlijks is. Ik heb nog zoveel lange reizen in mijn leven, maar mijn handen houden me tegen.

ANTWOORD

Het zou klaar moeten zijn MR cervicale columna om te onderzoeken op zenuwirritatie in de nek vanwege het feit dat de symptomen bilateraal optreden. U moet ook een bewezen behandeling krijgen gericht op de cervicotoracale en nabijgelegen spieren om mogelijke oorzaken van zenuwirritatie daar te verwerken - bestaande uit gewrichtsmobilisatie, spierarbeid en mogelijke dry needling - afhankelijk van de bevindingen van klinisch onderzoek. We raden ook oefeningen aan om de mobiliteit in de nek en borst te bevorderen, evenals krachttraining met geleidelijke progressie.

Volgende bladzijde: - Dit moet u weten over artritis