Laatst bijgewerkt op 27/12/2023 door De pijnklinieken - Interdisciplinaire Gezondheid

Onderzoeksresultaten kunnen chronisch vermoeidheidssyndroom / ME identificeren

Chronisch Vermoeidheidssyndroom is een tot nu toe slecht begrepen en frustrerende diagnose - zonder bekende genezing of oorzaak. Nu heeft nieuw onderzoek een mogelijke manier gevonden om de diagnose te identificeren door de ontdekking van een karakteristieke chemische signatuur die aanwezig lijkt te zijn bij degenen die door de aandoening zijn getroffen. Deze ontdekking zou in de toekomst kunnen leiden tot een snellere diagnose en mogelijk effectieve behandelmethoden.

Dat wisten wetenschappers Universiteit van Californië, San Diego School of Medicine wat achter de ontdekking zit. Door middel van een reeks technieken en analyses waarin de metabolieten in bloedplasma werden geëvalueerd, ontdekten ze dat degenen met het chronisch vermoeidheidssyndroom (ook overlappend genaamd ME) een gemeenschappelijke chemische signatuur en biologische onderliggende oorzaak hebben. Ter informatie: metabolieten zijn direct gerelateerd aan het metabolisme - en zijn gekoppeld aan tussenstadia hiervan. Onderzoekers ontdekten dat deze handtekening vergelijkbaar was met andere hypometabolische (laag metabolisme) aandoeningen zoals diapauze (nuchtere toestand), vasten en winterslaap - die vaak de algemene naam draagt Dauer-conditie - een aandoening die gepaard gaat met een onderbreking in de ontwikkeling als gevolg van barre levensomstandigheden (bijv. kou). Dauer is het Duitse woord voor standvastigheid. Heeft u input? Gebruik het opmerkingenveld hieronder of het onze Facebook-pagina - het volledige onderzoek is te vinden op de link onderaan het artikel.

Metabolieten geanalyseerd

De studie had 84 deelnemers; 45 met de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) en 39 gezonde personen in de controlegroep. De onderzoekers analyseerden 612 metabolietvarianten (stoffen die zich in het metabole proces vormen) vanuit 63 verschillende biochemische routes in het bloedplasma. De resultaten toonden aan dat de diagnose CVS afwijkingen vertoonde in 20 van deze biochemische routes. 80% van de gemeten metabolieten vertoonde ook een verminderde functie vergelijkbaar met die bij het metabolisme of het hypometabole syndroom.

Chemische structuur vergelijkbaar met "Dauer-staat"

De hoofdonderzoeker, Naviaux, verklaarde dat hoewel er veel verschillende wegen zijn naar de diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom - met veel variabele factoren - men een gemeenschappelijk kenmerk zou kunnen zien in de chemische metabolische structuur. En dat is op zich al een belangrijke doorbraak. Hij vergeleek dit verder met de "Dauer-conditie" - een overlevingsreactie die wordt gezien bij insecten en andere organismen. Door deze aandoening kan het organisme zijn metabolisme verlagen tot een zodanig niveau dat het uitdagingen en omstandigheden overleeft die anders tot celdood zouden leiden. Bij mensen, die gediagnosticeerd zijn met het chronisch vermoeidheidssyndroom, zal dit echter leiden tot variërende, langdurige pijn en disfunctie.

Kan leiden tot nieuwe behandeling van ME / CVS

Deze chemische structuur biedt een nieuwe manier om chronisch vermoeidheidssyndroom te analyseren en te diagnosticeren - en kan dus leiden tot een aanzienlijk snellere diagnose. De studie toonde aan dat slechts 25% van de genoemde metabolietstoornissen nodig was om de diagnose te stellen - maar dat maar liefst 75% van de overige aandoeningen uniek is per getroffen persoon. Dit laatste houdt dus verband met het feit dat het chronisch vermoeidheidssyndroom zo variabel is en van persoon tot persoon verschilt. Met deze kennis hopen de onderzoekers dat ze tot een concrete behandeling voor de aandoening kunnen komen - iets dat ze hard nodig heeft.

- Volg Vondt.net op YOUTUBE

- Volg Vondt.net op FACEBOOK

Foto's: Wikimedia Commons 2.0, Creative Commons, Freemedicalphotos, Freestockphotos en ingezonden bijdragen van lezers.

referenties:

Metabolische kenmerken van chronisch vermoeidheidssyndroom, Robert K. Naviaux et al., PNAS, doi: 10.1073 / pnas.1607571113, online gepubliceerd op 29 augustus 2016.